Twierdzenia o istnieniu i jednoznaczności dla równań różniczkowych zwyczajnych
Niech \( \hskip 0.3pc x=(x_1,\ldots,x_n)\in \mathbb{R}, \hskip 0.3pc \) przez \( \hskip 0.3pc\|x\| \hskip 0.3pc \) będziemy oznaczać normę w \( \hskip 0.3pc \mathbb{R}^n \hskip 0.3pc \)określoną następująco:
Niech \( \hskip 0.3pc I\times \Omega\subset \mathbb{R}^{n+1} \hskip 0.3pc \) gdzie \( \hskip 0.3pc I \hskip 0.3pc \) przedział w \( \hskip 0.3pc \mathbb{R} \hskip 0.3pc \)a \( \hskip 0.3pc\Omega \hskip 0.3pc \) podzbiór w \( \hskip 0.3pc \mathbb{R}^n. \)
spełnia warunek Lipschitza ze względu na \( \hskip 0.3pc x \hskip 0.3pc \) jeżeli
Jeżeli funkcja \( \hskip 0.3pc f \hskip 0.3pc \) jest ciągła i pochodne cząstkowe \( \hskip 0.3pc \frac{\partial f_i }{\partial x_j },\hskip 0.5pc i,j=1,\ldots,n \hskip 0.3pc \) są ciągłe i ograniczone w \( \hskip 0.3pc I\times \Omega \hskip 0.3pc \) gdzie \( \hskip 0.3pc \Omega \hskip 0.3pc \)jest zbiorem wypukłym, to funkcja \( \hskip 0.3pc f \hskip 0.3pc \) spełnia warunek Lipschitza ze względu na \( \hskip 0.3pc x. \)
Istotnie dla dowolnego \( \hskip 0.3pc i\in\{1,\ldots,n\} \hskip 0.3pc \)i dowolnych ustalonych punktów \( \hskip 0.3pc (t,x),\,(t,\tilde {x})\in I\times \Omega \hskip 0.3pc \) definiujemy funkcję \( \hskip 0.3pc F_i:[0,1]\rightarrow \mathbb{R} \hskip 0.3pc \) następująco:
Funkcja \( \hskip 0.3pc F_i \hskip 0.3pc \) spełnia założenia Twierdzenia Lagrange'a o wartości średniej. Istnieje \( \hskip 0.3pc\Theta_i\in(0,1) , \hskip 0.3pc \) taka, że
Stąd i definicji funkcji \( \hskip 0.3pc F_i \hskip 0.3pc \) wynika, że
Przyjmując
otrzymujemy, że
Dla \( \hskip 0.3pc L=n\cdot M \hskip 0.3pc \) zachodzi nierówność:
co należało dowieść.
Twierdzenie 1: O istnieniu i jednoznaczności
ZAŁOŻENIA:
Niech \( \hskip 0.3pc f(t,x) \hskip 0.3pc \)będzie funkcją ciągłą określoną na zbiorze \( \hskip 0.3pc\Omega =\{\,(t,x)\in \mathbb{R}\times \mathbb{R}^n:\hskip 0.6pc |t-t_0|\le a,\hskip 0.5pc\|x-x_0\|\le b\,\} \hskip 0.3pc \)o wartościach w \( \hskip 0.3pc \mathbb{R}^n \hskip 0.3pc \) i \( \hskip 0.3pc M=\max\{\,\|f(t,x)\|,\hskip 0.4pc (t,x)\in\Omega\,\}, \hskip 0.3pc \) \( \hskip 0.3pc\alpha=\min \{\,a,\hskip 0.3pc \frac{b }{M }\,\}. \hskip 0.3pc \) Ponadto zakładamy, że funkcja \( \hskip 0.3pcf \hskip 0.3pc \)spełnia warunek Lipschitza ze względu na \( \hskip 0.3pc x \)TEZA:
Problem poczatkowy ( 1 ) ma dokładnie jedno rozwiązanie \( \hskip 0.3pc x(t) \hskip 0.3pc \) określone na przedziale \( \hskip 0.3pc I=[t_0-\alpha,\,t_0+\alpha ]. \hskip 0.3pc \)Rozwiązanie \( \hskip 0.3pc x(t) \hskip 0.3pc \) jest granicą jednostajną następującego ciągu przybliżeń Picarda:
DOWÓD:
Ponieważ \( \hskip 0.3pc f \hskip 0.3pc \) jest funkcją ciągłą więc funkcje określone zależnością ( 3 ) są ciągłe.Pokażemy, że dla każdego \( \hskip 0.3pc n=0,\,1,\ldots \hskip 0.3pc \) zachodzi nierówność:
Istotnie
Korzystając z zasady indukcji matematycznej wykażemy, że dla każdego \( \hskip 0.3pc n\in \{0,\,1,\,2,\,\ldots \}\hskip 0.3pc \)
Dla \( \hskip 0.3pc n=0 \hskip 0.3pc \) mamy, że
zatem dla \( \hskip 0.3pc n=0 \hskip 0.3pc \) nierówność ( 5 ) jest prawdziwa.
Zakładamy teraz prawdziwość nierówności ( 5 ) dla \( \hskip 0.3pc k=1,\hskip 0.3pc\ldots, n-1. \hskip 0.3pc \) Z powyższego założenia i własności funkcji \( \hskip 0.3pc f \hskip 0.3pc \)wynika prawdziwość ( 5 ) dla \( \hskip 0.3pc n : \)
zatem z zasady indukcji matematycznej wynika prawdziwość ( 5 ) dla wszystkich licz naturalnych.
Z nierówności ( 5 ) wynika, że
Z kryterium d'Alamberta wynika, że szereg liczbowy
jest zbieżny, więc szereg funkcyjny
jest jednostajnie zbieżny w \( \hskip 0.3pc I. \hskip 0.3pc \)
Ponieważ
zatem ciąg funkcji \( \hskip 0.3pc \{ x_n(t),\hskip 0.7pc n=0,\,1,\ldots\} \hskip 0.3pc \) jest zbieżny jednostajnie w \( \hskip 0.3pc I. \) Granicę tego ciągu oznaczmy przez \( \hskip 0.3pcx(t). \hskip 0.3pc \)
Jeżeli w zależności ( 3 ) przejdziemy z \( \hskip 0.3pc n \hskip 0.3pc \) do nieskończoności to otrzymamy:
Stąd i uwagi 2 wynika, że \( \hskip 0.3pc x(t) \hskip 0.3pc \) jest rozwiązaniem problemu poczatkowego ( 1 ) i kończy to dowód istnienia rozwiązania problemu ( 1 )
Pokażemy teraz, że problem poczatkowy ( 1 ) posiada dokładnie jedno rozwiązanie.
Niech \( \hskip 0.3pc y(t) \hskip 0.3pc \)będzie dowolnym rozwiązaniem problemu ( 1 ) zatem na mocy uwagi 2:
Stosując zasadę indukcji matematycznej pokażemy, że
Dla \( \hskip 0.3pc n=0 \hskip 0.3pc \) mamy, że
Zakładamy teraz prawdziwość nierówności ( 6 ) dla \( \hskip 0.3pc k=1,\hskip 0.3pc\ldots, n-1. \hskip 0.3pc \) Stąd i własności funkcji \( \hskip 0.3pc f \hskip 0.3pc \)wynika prawdziwość ( 6 ) dla \( \hskip 0.3pc n : \)
zatem z zasady indukcji matematycznej wynika prawdziwość ( 6 ) dla wszystkich licz naturalnych \( \hskip 0.3pc n \) .
Ponieważ ciąg funkcji \( \hskip 0.3pc \{ x_n(t),\hskip 0.7pc n=0,\,1,\ldots\} \hskip 0.3pc \) jest zbieżny jednostajnie w \( \hskip 0.3pc I. \) do \( \hskip 0.3pc x(t), \hskip 0.3pc \)więc z ( 6 ) wynika, że
zatem \( \hskip 0.3pc x(t)=y(t) \hskip 0.3pc \) co kończy dowód jednoznaczności.
Twierdzenie 2: O istnieniu i jednoznaczności rozwiązań dla równań liniowych rzędu wyższego
ZAŁOŻENIA:
Niech funkcje \( \hskip 0.3pc f(t)\hskip 0.3pc \) i \( \hskip 0.3pc a_{k}(t),\hskip 0.5pc {\rm gdzie} \hskip 0.3pc k=0,\ldots ,n,\hskip 0.3pc \) będą ciągłe i określone w przedziale \( \hskip 0.3pc I\subset \mathbb{R}\hskip 0.3pc , \) ponadto \( a_n(t) \neq 0, \) dla każdego \( \hskip 0.3pc t\in I. \)TEZA:
Wtedy problem początkowy
gdzie \( \hskip 0.3pc t_0\in I \), zaś \( \hskip 0.3pc b_0,...,b_{n-1}\hskip 0.3pc \)- są to dowolne stałe, posiada dokładnie jedno rozwiązanie określone w przedziale \( I \).
DOWÓD:
Wprowadzając następujące zmienne:
problem początkowy ( 7 ) można zapisać w postaci układu równań
z warunkiem początkowym
Z twierdzenia 1 wynika, że problem początkowy ( 8 ), ( 9 ) posiada dokładnie jedno rozwiązanie, co kończy dowód twierdzenia.